|
علی اکبری - شاهد پژوهش و تحقیق درس حرفه و فن دوره راهنمایی
| ||
|
لینک دوستان
|
فضای خارج از جو مکانی بسیار خطرناک است اگر شما بدون لباس فضایی به خارج از فضاپیما یا مکانی با کمبود یا نبود جو مانند مریخ یا ماه گام بگذارید آنچه که ظرف چند دقیقه رخ می دهد بدین شرح خواهد بود. -در کمتر از 15 ثانیه به دلیل نبود اکسیژن هوشیاری خود را از دست می دهید. -خون و مایع بدن به دلیل کمبود یا نبود فشار هوا بخار می شود و سپس یخ می زند. - بافت های بدن(پوست،قلب،دیگر ارگان های داخلی) به دلیل اتساع مایع داخل بدن که در حال بخار شدن است از هم باز می شوند. - با تغییرات شدید دمایی مواجه خواهید شد: تابش آفتاب:120 درجه سلسیوس سایه: 100- درجه سلسیوس - در معرض انواع گوناگونی از تشعشعات از جمله تشعشعات کیهانی و بادهای خورشیدی قرار می گیرید. - اصابت خرده سنگ های فضایی،آشغال ها و قطعات ماهواره ها و فضاپیماها با سرعت های بالا. برای محافظت در برابر این خطرات یک لباس فضایی باید دارای شرایط زیر باشد: تنظیم فشار هوا: لباس فضایی با فراهم کردن فشار هوای مناسب مایع درونی بدن را در سطح مایع نگه می دارد یا به عبارت دیگر از بخار شدن مایع بدنی جلوگیری می کند.لباس فضایی اساسا یک بالون پر از باد است که با بافتی لاستیک مانند ازجنس نئوپرین(Neoprene )ساخته شده و امکان تنظیم فشار هوا را برای فضانورد فراهم می کند. بیشتر لباس های فضایی در فشاری کم تر از فشار معمولی هوا (1 اتمسفر) کار می کنند؛شاتل های فضایی در فشاری برابر با فشار معمولی جو فعالیت می کنند.لباس فضایی مورد استفاده ی فضانوردان شاتل در فشار 0.29 اتمسفر کار می کند .بنابراین فشار کابین شاتل باید قبل از پوشیدن لباس برای راهپیمایی فضایی کاسته شود.یک فضانورد که برای راهپیمایی فضایی آماده می شود در خطر انطباق با این تغییرات فشار بین لباس فضایی و کابین شاتل قرار دارد. اکسیژن: لباس های فضایی توانایی استفاده از هوای معمولی را – 78 درصد نیتروژن،21 درصد اکسیژن و 1 درصد گازهای دیگر –برای تنفس،به دلیل فشار کم موجود که به طرز خطرناکی موجب تجمع کم اکسیژن در شش ها و خون فضانورد می شود،ندارد.بنابراین بیشتر لباس های فضایی اکسیژن خالص را برای تنفس فضانوردان فراهم می کنند.لباس های فضایی اکسیژن مورد نیاز را به وسیله شیلنگی از خود فضاپیما یا از کوله پشتی ای که فضانوردان می پوشند تامین می کند. هم شاتل و هم ایستگاه فضایی بین الملی هوای ترکیبی معمولی ای را که مانند هوای قابل تنفس ماست استفاده می کنند. بنابراین یک فضانورد برای این که بتواند از لباس فضایی ای که از اکسیژن خالص بهره می برد، استفاده کند باید یک دوره ی "پیش تنفسی "را با تنفس اکسیژن خالص در مدت زمانی اندک پیش از پوشیدن لباس بگذراند.این دوره ی پیش تنفسی با اکسیژن خالص باعث حذف نیتروژن از خون و بافت بدن فضانورد می شود،در اینصورت خطر تطبیق به کمترین حد خود خواهد رسید. کربن دی اکسید: در اثر بازدم فضانوردان کربن دی اکسید تولید می شود که در فضای محدود لباس ،این گاز در سطح بسیار خطرناکی تجمع خواهد کرد پس باید کربن دی اکسید اضافی از هوای لباس حذف شود.لباس های فضایی از قوطی های لیتیم هیدروکسید برای حذف آن استفاده می کنند که این قوطی ها یا در کوله پشتی لباس است یا از طریق شیلنگ های الحاقی به فضاپیما کار می کنند. دما: برای مطابقت با تغییرات دما،بیشتر لباس های فضایی با موادی مانند نئوپرین (Neoprene )،داکرون (Dacron ) و لایه های بازتابنده بیرونی( مایلار یا بافت های سفید و روشن) برای بازتاباندن نور خورشید عایق شده اند.بدن فضانوردان هم ،در هنگام کار مخصوصا فعالیت های شدید در طی راهپیمایی های فضایی تولید گرما می کند.اگر این گرمای تولید شده از بین نرود،آب از دست رفته ی بدن از طریق تعریق فضانورد،باعث تشنگی زیاد و گرما زدگی فضانورد می شود.برای از بین بردن این گرما،لباس های فضایی از یک سری خنک کننده ها مانند وزیدن هوای خنک - در پروژه های مرکوری و جمینی- یا لباس هایی که با جریان آب خنک می شوند -از پروژه آپولو به بعد- استفاده می کنند. خرده سنگ های فضایی: برای محافظت فضانوردان در برابر اصابت این خرده سنگ ها لباس های فضایی از لایه های چندگانه ای از مواد بادوامی مانند داکرون( Dacron) یا کولار ( Kevlar) استفاده میکنند.این لایه ها همچنین از پاره شدن لباس در مواجهه با لبه های تیز قسمت هایی از فضاپیما ها یا سنگ های سیارات و ماه جلوگیری می کند. تشعشعات: لباس های فضایی،فضانورد را تنها در برابر قسمت محدودی از تشعشعات محافظت می کنند.این کار توسط پوشش های بازتابنده مایلار( Mylar) که مخصوص لباس های فضایی ساخته شده اند انجام می گیرد.این لباس ها در برابر طوفان های خورشیدی محافظ چندان خوبی نیستند،بنابراین راهپیمایی های فضایی در طول مدتی که فعالیت های خورشیدی کم است،انجام می گیرد. دید خوب: لباس های فضایی دارای کلاه هایی هستند که از پلاستیک شفاف یا پلی کربنات مقاوم ساخته شده اند.بیشتر کلاه ها برای بازتابندن نور خورشید و کاهش شدت آن با ته رنگی سیاه ،مثل عینک های آفتابی،اندود شده اند. پیش از انجام یک راهپیمایی فضایی،صفحه درونی کلاه با نوعی ترکیب ضد بخار اسپری می شود.همچنین برای اینکه فضانوردان قادر باشند در سایه نیز به خوبی ببینند،کلاه های جدید دارای لامپ هایی هستند که جزو تجهیزات کلاه است. ارتباطات: لباس های فضایی با یک سری فرستنده و گیرنده مجهز شده اند که فضانوردان در طی راهپیمایی های فضایی قادر خواهند بود با پایگاه زمینی یا دیگر فضانوردان صحبت کنند.فضانوردان دارای هد ست هایی مجهز به میکروفون و گوشی هستند.دستگاه های گیرنده و فرستنده در کوله پشتی فضانوردان قرار دارد. جابه جایی در لباس های فضایی: جابه جایی و حرکت در داخل یک لباس پر از باد بسیار سخت است.برای حل این مشکل،لباس های فضایی با مفصل ها یا لولا هایی برای کمک به فضانورد در خم کردن دست ها،پاها،زانوها و مچ ها مجهز شده اند. جا به جایی در فضاپیما: در حالت بی وزنی حرکت کردن بسیار دشوار است.اگر شما به جسمی فشار وارد کنید،در جهت مخالف شروع به حرکت خواهید کرد(قانون سوم حرکت نیوتن – برای هر عملی،عکس العملی است مساوی و در جهت مخالف.) فضانوردان جمینی مشکلات بسیاری را که تنها در ثابت قرار گرفتن در جای خودشان بود،گزارش کردند،به طور مثال زمانی که قصد داشتند یک آچار فرانسه را بچرخانند،خودشان هم همراه با آچار در جهت مخالف شروع به چرخیدن می کردند.بعد از آن فضاپیما ها به یک سری نگه دارنده برای ثابت نگه داشتن بدن و برای کمک به فضانورد در کار کردن در جاذبه صفر،مجهز شدند.به علاوه،پیش از هر ماموریت،برای آمادگی بیشتر،فضانوردان راهپیمایی فضایی را در تانک های بزرگ آب در روی زمین تمرین می کنند زیرا شناور بودن یک لباس فضایی پر از باد در درون آب شرایط جاذبه صفر را شبیه سازی می کند. فضانوردان در آب در حال تمرین راهپیمایی فضایی، برای ساخت ایستگاه فضایی بین المللی بروس مک کاندلس(Bruce McCandless) در حال آزمایش سیستم MMU زمانیکه جدا از شاتل در فضا شناور است. ناسا همچنین چندین دستگاه مانور موشکی گازی که به فضانوردان اجازه حرکت آزادانه در فضا بدون اتصال به فضاپیما را می دهد،ساخته است.این دستگاهMMU( Manned Maneuvering Unit) نامیده می شود که اساسا یک صندلی با دسته قابل کنترل است که با فشار گاز ،نیروی مورد نیازش را تامین می کند.ناسا دستگاه دیگری نیز طراحی کرده که با نیروی پرتابه ای از گاز نیتروژن ساخته شده است و بر روی کوله پشتی لباس فضایی جفت می شود.این دستگاه SAFER(Simplified Aid ForExtravehicular Rescue) ،به فضانورد برای بازگشت به شاتل یا ایستگاه در حین ماموریت هایی که اتصال فضانورد از فضاپیما قطع شده است،کمک می کند.SAFER ،1.4 کیلوگرم نیروی پرتابه ای نیتروژنی را نگهداری می کند که می تواند سرعت فضانورد را حداکثر نزدیک به 9 متر بر ثانیه افزایش دهد. لباس فضانوردی
شما ممکن است بتوانید مدتی بدون بارانی، زیر باران یا بدون لباس زمستانی زیر برف باشید ولی مطمئنا" هیچ کدام از ما قادر نیستیم در اتمسفر خشن یا فضا حتی برای یک ثانیه هم بدون لباس مناسب جان سالم بدر ببریم. فضانوردان هنگامی که داخل ایستگاه فضایی یا در شاتل مشغول کار و زندگی هستند، به پوشیدن لباس مخصوص نیازی ندارند و گذشته از فقدان گرانش در داخل شاتل یا ایستگاه فضایی، آنها تفاوت دیگری را با زمین احساس نمی کنند. فضانوردان آنجا با لباسهای راحت و شلوار راحتی و اغلب بدون کفش هستند؛ اما هنگامی که یکی از آنها برای کار مجبور شود به بیرون از سفینه برود، اینجا مشکلات شروع میشوند. ضرورت استفاده از لباس فضانوردی اگر انسان بدون پوشش مخصوص وارد فضا شود ظرف پانزده ثانیه بیهوش میشود و مغز او در مدت 4 دقیقه نابود میشود. حداقل دما در یک روز سرد زمستان در مناطق مسکونی زمین20-30 درجه زیر صفر است است، اما در فضا این دما میتواند به کمتر از 100درجه زیر صفر هم برسد؛ با وجود این اختلافات دمای فاحش، خیلی مهم است که فضانوردان لباس محافظ را قبل از خارج شدن از ایستگاه فضایی یا شاتل بپوشند. از دیگر عوامل بیرونی که برای فضانوردان ایجاد خطر میکند، گردش زباله های فضایی و اجرام آسمانی است با سرعتهای بالا که میتوانند جراحات جدی ایجاد نمایند. بعلاوه تششعات خورشیدی میتوانند به چشمها آسیب بزنند. تششعات فضایی میتوانند باعث بروز بیماری شده و ریسک ابتلا به سرطان در مود آنها خیلی بالا است. اما یک دلیل مهم دیگر برای حفاظت فضانوردان نیاز آنها به اکسیژن است؛ مقدار اکسیژن در فضا بسیار کم است و فشار هوا نیز خیلی پایین، این مقدار کم اکسیژن منجر به خفگی و فشار کم هم باعث میشود بدن ابتدا ذوب و سپس تبخیر شود که هر دو کشنده هستند. لباس فضانوردی بخش کنترل ماموریت ناسا (NASA) هیچ مایل نیست حتی کمترین ریسک غیر ضروری برای فضانوردان وجود داشته باشد. هر کدام از فضانوردان یک دست (یونیت) لباس مخصوص برای داشتن ایمنی در فضا دارند که (Extravehicular Mobility Unit (EMU یا در اصطلاح عامه لباس فضانوردی (space suit) نامیده می شود. EMU دمای بدن را کنترل می کند و تهویه هوا درآن بوسیله یک لوله که در لباسهای داخلی تعبیه شده انجام میشود. لوله های آب گردان، فضانوردان را موقع کار در فضا در راحتی نگه میدارند، این لباس همچنین شامل یک کیف آب برای ذخیره آب و یک مخزن نگهداری آب کثیف است. بعلاوه یک هدفون و یک میکروفون برای برقراری ارتباط و یک سری وسایل ضروری دیگر از جمله تجهیزات این لباسها است. قسمتهای مختلف یک لباس فضا نوردی تعداد زیادی از فضانوردان مختلف میتوانند از این لباسها استفاده کنند، بخشهای مختلف آنها قابل تعویض بوده ودر سایز های مختلف وجود دارند. تجهیزات اختصاصی این یونیتها مانند گرمکن های نوک انگشت، سیستمهای خنک کننده، قسمتهایی که روی کلاه متصل شده و برای جلوگیری از بخار تنفس و عرق و ...هستند. همچنین کوله پشتی هایی که میتوانند به فضانورد در مسیر برگشت به سفینه اش در صورتی که طناب اتصالشان با سفینه پاره شود کمک کنند. EMU از فضانوردان در زمانهای بحرانی کاری خارج از محدوده امن ایستگاه فضایی با این لباسهای بی نظیر حمایت میکند و فضانوردان میتوانند در حد ایده آلهای ناسا کار کنند و محیط خشن فضا را دوستداشتنی تر ساز کنند. فضانوردان ناسا در لباس بازلایتیر نمونه اولیهای از نسل جدید لباس فضانوردی ناسا رونمایی شده که شباهت زیادی به لباس شخصیت محبوب کارتونی «باز لایتیر» در انیمیشن داستان اسباب بازی دارد. به گزارش از ايسنا ناسا پس از گذشت حدود دو دهه، نمونه اولیهای از لباس جدید فضانوردان را رونمایی کرد؛ پیشرفت اصلی در طراحی این لباس، تسهیل و تسریع پوشیدن آن توسط فضانوردان عنوان شده است. اما شباهت لباس سبز و سفید Z-1 ناسا با شخصیت کارتونی فضانورد (باز لایتیر) در انیمیشن «داستان اسباب بازی» (Toy Story) بیش از همه جلب توجه می کند و به نظر می رسد یکی از علاقه مندان این شخصیت، طراح لباس جدید فضانوردی ناسا بوده است! حتی نیمکره گنبدی شکل شیشه ای این لباس نیز از روی نمونه کلاه شخصیت کارتونی فضانورد الگوبرداری شده است. طراحی ویژه این لباس در بخش های پا، مچ، ران، کمر و باسن حداکثر آزادی عمل برای انجام طبیعی تر حرکات را برای فضانورد فراهم می کند. تکنولوژی جدید این لباس، سیستم خنک کننده کارآمد تر را ایجاد کرده و به حذف آسان دی اکسید کربن نیز کمک می کند. نمونه اولیه لباس Z-1 نخستین نمونه از مجموعه لباس های فضانوردی توسعه یافته در پروژه AES برای طراحی «لباس سازگار با خلأ» تا سال 2015 محسوب می شود. طراحی و آزمایش لباس فضانوردی Z-1 به همراه سیستم پشتیبان حیات قابل حمل 2.0 طی چند سال آینده تکمیل و در سفرهای فضایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. محققان با انجام آزمایشات صورت گرفته بر روی نمونه اولیه لباس و بررسی نقایص، طرح فاز دوم لباس Z-2 را بزودی آغاز می کنند. فراهم شدن حداکثر پویایی و حرکت برای فضانوردان با لباس جدید شباهت لباس فضانوردی جدید ناسا با شخصیت کارتونی «باز لایتیر» پویایی و حرکت آسان با نسل جدید لباس فضانوردی لباس فضایی جدیدی که در چند ثانیه پوشیده می شود چنانچه با لباسی که روی زمین بر تن می کنید، وارد فضای بین سیاره ای شوید علاوه بر مشکل تنفس، مشکلات فراوانی مثل سوختن پوست به خاطر تشعشعات مضر، ورم پوست و غشاهای زیرین، و موارد دیگر که گاه برگشت پذیر و بدون درد و گاه غیر قابل برگشت هستند در 10 ثانیه (کمتر یا بیشتر) بروز می کنند. نبود اکسیژن به سرعت شما را دچار بیهوشی می کند و احتمالاً در یکی دو دقیقه، خواهید مرد. (خیلی از محدودیت های دیگر هم هنوز شناخته شده نیستند.)
پس در اصل، شما می توانید بدون یک لباس فضایی وارد محیط خلاء شوید ولی برگشتی در کار نخواهد بود. برای همین هم ناسا که میلیون ها دلار صرف آموزش فضانوردان می کند، همواره در حال تلاش برای بهبود لباس های فضانوردان است و در لباس جدید، پیشرفت های چشمگیری در رابطه با فرود بر سطح دیگر کرات و نمونه برداری دیده می شود. لباس Z-1 که جدیدترین نمونه از لباس های فضایی ناسا است، برای اکتشاف بر روی سیارات دیگر طراحی شده و مهمترین نو آوری آن، اتصال های منعطف هستند که با استفاده از بلبرینگ هایی در منطقه دور کمر، ران، بالای زانو و قوزک پا ساخته شده اند تا امکان حرکت آسان و نمونه برداری از سطح کرات دیگر را برای فضانوردان میسر کنند. همچنین باید به مواد جدیدی که در این لباس استفاده شده اشاره کرد که نوعی نایلون پوشیده شده از اورتان برای نگه داشتن هوا و نیز پلی استر برای کمک به حفظ شکل کلی لباس است. قطعه اصلی این لباس یک پورت است که در پشت آن قرار دارد و به آن امکان می دهد تا به وسیله نقلیه (به عنوان یک پوسته خارجی) قفل شود. وجود این پورت بزرگ به این معنا است که فضانوردان می توانند به سادگی از داخل وسیله نقلیه به داخل لباس فرو روند، بلافاصله آماده شوند و بر روی سطح سیارات دیگر گام بگذارند.
دیگر نکته جالب این است که لباس به طور مناسب برای محیط های پر فشار نیز سازگار شده که به معنای اجتناب از مشکلات ناشی از رفتن سریع به محیط بیرون از وسیله نقلیه یا فضاپیما است. البته Z-1 راهی به فضا پیدا نخواهد کرد زیرا بعد از بهبود و توسعه، مدل های Z-2 و Z-3 آن مورد تست و بررسی قرار خواهند گرفت و سر انجام در سال 2017 لباس جدید Z آماده استفاده خواهد شد.
در فضا كسی لباس شما را نمیشوید! آنهایی كه در آینده راهی مریخ خواهند شد چه لباسهایی بر تن میكنند؟ مطمئنا آنها برای این سفر چند ساله مجموعهای از لباسها را به همراه خواهند داشت تا ضمن حفظ روحیه و شادابی، از زندگی روزمره فضانوردی نیز عقب نمانند. پروفسور كارل آسپلوند از دانشگاه «رود آیلند» معتقد است باید به جزئیترین وسایلی كه فضانوردان ماموریتهای مریخ به همراه خواهند داشت نیز توجه كرد. او حتی به جوراب فضانوردان هم اشاره میكند. این محقق از مدتها پیش همكاری جالبی را با پروژه «Starship 100 Year» آغاز كرده است كه بر این اساس نوع پوششی كه مسافران آینده فضا و بخصوص مریخ از آن استفاده خواهند كرد مورد بررسی قرار میگیرد. او ضمن ابراز امیدواری نسبت به اینكه نتایج این بررسی به تغییراتی در سبك و سیاق پوشش افراد در دنیای امروز نیز منجر شود، به بیان نكات جالب توجهی درباره لزوم توجه به تنوع لباس مسافران آینده فضا پرداخته است. چه چیزی باعث شد به پوشش مسافران آینده فضا كه قرار است سفر 100 ساله(!) به گوشه و كنار منظومه شمسی را تجربه كنند، علاقهمند شوید؟ در حال رانندگی بودم كه از رادیو شنیدم دكتر مای جمیسون درباره پروژه «سفر فضایی 100» صحبت میكند. آنقدر برایم جذاب بود كه مجبور به توقف خودرو و گوش دادن به تمام صحبتهایش شدم. در همان لحظه این ایده به ذهنم خطور كرد و بسرعت در ایمیلی برایش نوشتم: بسیار خب، شما درباره چنین سفر طولانی مدتی صحبت میكنید، اما آیا تا به حال به این موضوع فكر كردهاید كه در چنین سفری چه لباسی باید بر تن كرد؟ او به این موضوع فكر نكرده بود، اما حقیقت این است كه لباس و هر آنچه میپوشیم پیوند ناگسستنی با زندگی دارد. حالا به این موضوع فكر كنید كه چگونه میتوان چنین بخش ناگسستنی از فرهنگ انسانی را آن جدا كرد؟ بدون شك در فضا آن هم در سفری كه مدت زیادی به طول میانجامد بیتوجهی به نوع پوشش مشكلات و چالشهای زیادی ایجاد خواهد كرد. من یك مردم شناس هستم كه ایدههایی هم در زمینه طراحی دارم. بنابراین در نظر گرفتن فاكتور طراحی در كنار عامل رفتار انسانی، موجب میشود این پروژه (سفر طولانیمدت به فضا) عملیاتیتر شود. شاید تصور كنید پیش از این نیز در این زمینه كارهایی انجام شده است، اما حدس میزنم حالا وقتش رسیده كه نگاه واقعی به این موضوع داشته باشیم. به تیشرتهایی فكر كنید كه مسافران آینده فضا بر تن خواهند كرد! لباسهای فضانوردی فعلی چه نواقصی دارند؟ گرچه فضانوردانی كه این روزها به فضا میروند، ممكن است از چند لباس استفاده كنند اما طراحان هیچ فكری برای شستوشوی آنها در فضا نكردهاند. آنها زمان حضور در ایستگاه فضایی بینالمللی، لباسهای كثیف خود را در محفظهای جمعآوری میكنند و دیگر از آنها استفاده نمیكنند، اما در حقیقت نمیتوان چنین كاری را در سفری فضایی كه 20 سال طول میكشد، انجام داد. حتی اگر قرار باشد در آینده گروهی از فضانوردان در مریخ اسكان یابند، نمیتوانند از لباسهایی استفاده كنند كه پس از كثیف شدن امكان استفاده مجدد از آنها وجود ندارد. به طور عادی برای شستوشوی لباسها از آب و اشكال مختلف انرژی از جمله الكتریسیته برای از بین بردن ذرات آلاینده استفاده میشود، اما ما اكنون درباره فضا صحبت میكنیم. در فضا با اكوسیستم محدودی سر و كار داریم كه نمیتوان در آن براحتی از مصرف انرژی و بخصوص آب صحبت كرد. پس میتوان خوشبین بود كه تحقیقات شما درباره شستوشوی لباسها در فضا بر نحوه انجام این كار در زمین نیز تاثیر بگذارد؟ اگر به مشكلاتی نظیر شستوشوی لباس فضانوردان در فضا با دقتی ویژه نگاه كنیم، به طور ناخودآگاه راه برای حل مشكلات دیگر نیز باز میشود. در این مسیر میتوانیم مشكلاتی را حل كنیم كه حتی با ادامه حیاتمان در زمین نیز در ارتباط است، مسائلی همچون استفاده از انرژی و آب و همچنین كشت محصولات مختلف كشاورزی. با اطمینان خاطر میگویم كه بیشترین تاثیر مخربی كه انسان در محیط زیست میگذارد با حوزه لباس در ارتباط است. روزانه مقادیر قابل توجهی انرژی، آب و مواد شوینده برای شست و شوی لباسهایمان مصرف میكنیم. حالا تصور كنید در طول عمرمان به چه میزان از انرژی و موادی اینچنینی استفاده میكنیم. اینجاست كه متوجه مشكل اساسی میشویم و چارهای نداریم جز اینكه آن را برطرف كنیم. فكر میكنید در طراحی و تولید لباسهای مناسب برای فضانوردانی كه عازم سفرهای طولانیمدت فضایی میشوند، بزرگ ترین چالش چه چیزی خواهد بود؟ نوع مادهای كه استفاده میكنید مهمتر از هر چیز دیگری است. یك نكته كاملا روشن است و آن اینكه قرار نیست حیوانات را بهعنوان نمونه آزمایشگاهی به فضا ارسال كنیم. كسی چه میداند! شاید قرار است در آینده بخشی از مریخ به زیر كشت پنبه برود و از آن هیجانانگیزتر زمانی كه به این سیاره میرسیم كرمهای ابریشمی داشته باشیم كه حجم انبوهی از ابریشم قابل استفاده در تولید لباس پرورش دهیم. ما چارهای نداریم جز اینكه درباره این موارد «فكر كنیم». درحقیقت باید از فناوریهای نوین مرتبط با تولید لباسهای ویژه سفرهای طولانیمدت فضایی استفاده كنیم و پس از بازگشت به زمین از آنها در زمین و در راستای كمك به بهبود اوضاع زیست محیطی سیارهمان هم استفاده كنیم. یكی از ابتداییترین حوزههایی كه باید بسرعت وارد آن شویم «كوچكسازی» است. در حال حاضر برای تولید لباس به روشهای معمول به فضای نسبتا بزرگ و انبوهی از تجهیزات نیاز داریم، اما وقتی صحبت از فضا میشود، همه چیز باید كوچك و مختصر و صد البته سبك شود. پس از آن نوبت به بازیافت میرسد. بازیافت چیزی نیست جز استفاده دوباره از هر چیز از جمله لباسها. حالا این پرسش مطرح میشود كه آیا لباسهایی كه به این روشها تولید میشود از نظر ساختاری مشابه همان لباسهایی است كه امروزه شاهد مدلهای مختلف آن هستیم؟ ممكن است چنین نباشد. اینجاست كه باید درباره «فرهنگ» صحبت كنیم. لباس پوشیدن یعنی چه؟ شاید حتی مجبور شویم درباره لباس و مدلهای آن دوباره فكر كنیم. پیدا كردن پاسخی برای این پرسش، چالشهای موجود در فرآیند طراحی و تولید لباسهای مناسب برای سفرهای طولانیمدت فضایی را برطرف میكند. چرا فكر میكنید تا این حد به لباس و نوع پوشش روزمره وابستگی فرهنگی داریم؟ بدون شك آنچه سر كار میپوشیم با لباسی كه در خانه به تن میكنیم متفاوت است و همین تفاوتهاست كه برای ما روحیه بخش میشود. به زندانیانی فكر كنید كه مجبور به استفاده از لباسهایی متفاوت از همیشه میشوند یا سربازانی كه باید نوع خاصی از لباس را به تن كنند. بدون شك آنها در ابتدا به نوعی با این وضعیت دچار مشكل و ناهمگونی میشوند، اما روز به روز به این لباسها عادت میكنند. آنها به این نتیجه میرسند لباسی كه بر تن میكنند به نوعی بازگوكننده هویت آنهاست. برنامه شما برای طراحی لباس مناسب در سفرهای فضایی طولانی چیست؟ همكاری نزدیكی با ایستگاه تحقیقات بیابانی مریخ در یوتا داریم و قرار است در قالب یك برنامه دو هفتهای كه در سال 2014 برگزار میشود، نمونههای اولیهای از لباسهای مورد نظر را با استفاده از مواد جدید ارائه كنیم. احتمالا فرد یا افرادی برای پوشیدن این لباسها داوطلب میشوند روزهای متوالی با چنین لباسهایی در بیابان زندگی كنند. پس از آن حال و هوایی را كه طی دو هفته استفاده از این پوششها داشتهاند مورد بررسی قرار میدهیم |
درباره وبلاگ  سلام این یک وبلاگ علمی ،پژوهشی مخصوص دبیران و دانش آموزان می باشد .بسیار خوشحال می شوم تا مطالب ارزنده شما را با نام و مشخصات خودتان در این وبلاگ ثبت کنم . منتظر شما هستم . |
| [ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||
تبادل
لینک هوشمند